Dierenverhalen

Reactie van een client:

Gerwin heeft mij en mijn hond geholpen in het afronden van haar leven hier op aarde. Voor mij was het heel belagrijk dat haar heengaan op een waardige en veilige manier voor haar zou verlopen. Afscheid nemen zoals we ook 13 jaar al het anderen samen hadden beleefd. Via Gerwin kon ik haar vragen wat ze wilde en hoe ze het wilde en heel belangrijk wanneer zij wilde gaan. In zo'n verdrietige tijd van afscheid nemen hebben we zo veel gelachen omdat je opeens 'in gesproken vorm' terug krijgt hoe je als ie jaren zonder woorden elkaar hebt aangevoeld. Ik heb haar kunnen helpen haar leven hier af te sluiten en zij heeft mij veel over mij geleerd. Ze had wijze raad die ik ook heb opgevolgd.... Ze had het bij het goede eind, zie ik nu in mijn leven!
Zonder Gerwin zijn hulp, betrokkenheid en bijzondere gave had ik het verliezen van mijn dierbare vriendin nooit met zoveel vrede en acceptatie kunnen ervaren.
Inmiddels heb ik ook n nieuwe hond. Ze is al 5 en ze heeft al een heel leven achter de rug. Met de ondersteuning van Gerwin heeft zij snel haar draai kunnen vinden en begrijpen we elkaar.

Ik kan het alleen maar aanraden om eens te ervaren. Dit is zo bijzonder maar ook heel 'gewoon' en herkenbaar!

Binky

Een Maltezer Leeuw. Reu. Binky was een in zich zelf gekeerde hond.
Binky is altijd slecht gehumeurd, heeft nergens zin, wil niet luisteren, wil vooral niet te ver lopen en is behoorlijk te dik.
Baasje ten einde raad. Ik ga met Binky in gesprek. Ik vind inderdaad een wat in zichzelf gekeerd dier, weinig enthousiasme, weinig energie.

Het eerste wat Binky mij verteld is: “Ik ben hier maar tijdelijk”.
Bij navraag blijkt dat Binky toch al bijna twee jaar bij deze baas is. Maar bij de overname is afgesproken dat het eerst maar tijdelijk is, om uit te proberen.
Binky duidelijk gemaakt dat dit toch echt zijn nieuwe baas is en zijn nieuwe huis en dat dit zijn nieuwe leven is. En dat deze baas graag dingen met hem wil ondernemen.
En dat B moet afvallen. B zegt:” Ik eet wat ik krijg.” Oftewel ik heb geen verantwoordelijkheid voor mijn dik zijn. Hij heeft wel zin om te rennen, maar geen puf en hij wil ook graag trap leren lopen maar heeft geen zin.
Ik vertel hem dat minder eten en meer zin in bewegen met elkaar samen op gaan. Hij belooft zijn best te doen.
2 maanden later schrijft zijn baasje:
Het gaat echt veel beter met hem. Hij kan dansen tijdens de wandeling, zo leuk om te zien, als een parmantig ventje loopt ie dan vooruit en lijkt echt plezier uit te stralen of ie het helemaal ziet zitten. Ik loop er dan bij als zijn dankbare en trotse "vrouwtje".

Mindie

Een poes van 17 jaar met een oogontsteking die maar niet over wil gaan. De dierenarts denkt al over amputatie. Uit gesprek met Mindie blijkt dat het voelt als zand in mijn oog en ik moet ervan af blijven maar door de jeuk lukt dat niet zo goed. Zij geeft de pijn een 4 op de schaal van 10. En zij zegt: “Er is een middeltje voor. Het is doorzichtig en zit in een wit flesje met blauwe letters”. En ze zegt ook: “Ik mis de kinderen en ik wil graag wat meer naar buiten”

Een paar weken later schrijft haar baasje:
Ik wilde even laten weten dat Mindie de afgelopen weken erg is opgeknapt!
Van de specialist had ik druppels gekregen (uit een wit flesje met blauwe letters…) en de blaren op haar hoornvlies zijn enorm aan het wegtrekken; haar iris is zelfs weer helemaal zichtbaar.
Vrijdag ga ik weer met haar naar de dierenarts voor een check-up, maar ik heb er al een erg goed gevoel over. Ongelofelijk dat ze – ondanks haar hoogbejaarde leeftijd – zo is opgeknapt. Hopelijk kan ik nog een paar jaar van haar genieten  Wat het dan ook geweest is, in ieder geval nog heel erg bedankt voor de goede gedachten! En sinds we op een bovenwoning wonen kan ze niet meer naar buiten, alleen maar op het balkon als ik thuis ben, dus dat klopt ook helemaal.